Marianna od pogrzebu Lilki, swojej przyrodniej siostry, prawie nie wychodzi z domu, ani z nikim nie rozmawia. Jest ustabilizowaną kobietą w średnim wieku, po rozwodzie, mającą dorosłego syna, który jest samodzielny. Jedyną jej pociechą jest wyjazd do ojca na wieś lecz, gdy dowiaduje się, że ojciec po siedemdziesiątce pragnie sobie ułożyć życie, bo się zakochał, to ręce jej opadają, a do tego jeszcze sąsiad zalał jej mieszkanie, które i tak dla niej samej jest za duże. Czasem tak jest, że jak się wali, to wszystko. Mania koresponduje ze swoim znajomym, który pracuje w Korei Południowej i coraz więcej czasu zaczyna mu poświęcać i myśleć o nim. Aż pewnego razu Antoni postanowił zaprosić ją do siebie. Mężczyzna jest także po rozwodzie i ma dorosłą córkę. Mania jest dodatkowo załamana, że jej kolorowe czasopismo padło, a żadne inne się o nią nie upomina, bo rynek wypełniony jest po dziurki w nosie dziennikarkami. W liście do Antka pisze, że „jestem na jakimś cholernym zakręcie i chyba mnie to przerosło”, dlatego w przypływie chwili pakuje bagaż i wyjeżdża do Antka. Mężczyzna mieszka w Ulsan-w Korei Południowej, w małym wynajętym mieszkanku. Poznają się bliżej. Antek z pewnością nie jest uwodzicielem, nie używa pustych okrągłych słówek pełnych słodkiego syropu, ale za to świetnie całuje. Pracuje w stoczni. Marianna jest raczej zadziwiona Koreą Południową. Spodziewała się przepięknych widoków, a tu budownictwo wielkopłytowe na wyciągnięcie ręki. Postanawia zatem, że opisze Polkom jaki świat jest wielki, ciekawy i, że można w nim żyć na wiele sposobów. Mania pisze zatem książkę o kobietach-Polkach żyjących i pracujących w świecie niestereotypowo. Antek to bardzo zwyczajny facet, zaradny i zorganizowany. W weekendy zwiedzali razem Koreę, a w tygodniu Mania gotowała mu posiłki, razem chodzili na basen, albo do parku. Prawie sielanka, gdyby nie Dominika-córka Antka. Czy córka zaakceptuje Mariannę? Co dalej będzie z ich związkiem? Wszak przecież oboje się do siebie bardzo przywiązali i dobrze im razem. Przepiękna i ciepła historia. Autorka z wielką precyzją kreśli portrety swoich bohaterów, nie ucieka także od trudnych tematów takich jak: śmierć, ból, cierpienie, a także w przepiękny i malowniczy sposób opisuje Koreę Południową i Bali. Marianna przeżywając miłość w wieku dojrzałym czuje się młoda i piękna. Znalazła swoją drugą połówkę i jest szczęśliwa. Czy to szczęście jest ulotne? Drogi czytelniku, pochyl się nad tą książką, poświęć jej trochę swojego cennego czasu, a na pewno nie pożałujesz. W książce nie brakuje romantyzmu, spacerów, rozmów, pocałunków, a także niepewności, oczekiwań i marzeń. Nie brakuje też uśmiechów, wspomnień i snów o ukochanym.